Menu
“Every patient leaves a paw print on my heart.” – Unknown
Vandaag vier ik een bijzondere mijlpaal: 20 jaar dierenarts. Twintig jaar waarin ik talloze dieren heb mogen helpen, ontelbare lessen heb geleerd en mijn passie voor holistische en integratieve zorg voor dieren steeds verder heb ontwikkeld.
Aan de ene kant is die twintig jaar voorbijgevlogen. Ik kan mij de studententijd nog levendig herinneren. Aan de andere kant is het een lange reis geweest waarin ik heel veel heb meegemaakt en heb geleerd. Elke reis kent hoogtepunten en dieptepunten, rechte wegen, kronkelpaadjes en obstructies op de weg. Zo ook de reis als dierenarts.
Om deze reis te vieren, leek het mij leuk om 20 lessen die ik in deze twee decennia heb opgedaan met jullie te delen.
Uiteraard word je geen dierenarts als je niet van dieren houdt. Van jongs af aan heb ik een enorme passie voor dieren en het was dan ook voor niemand een verrassing dat ik diergeneeskunde ging studeren.
Maar wat ik niet had verwacht, is hoe diep mijn liefde en respect voor dieren zou groeien naarmate ik meer met ze werkte. Door mijn ervaringen heb ik ontdekt dat dieren zoveel meer zijn dan we vaak denken. Ze hebben een ongelooflijk diepe emotionele beleving, die hen in staat stelt om liefde, vreugde, verdriet, en zelfs rouw te voelen op een manier die sterk lijkt op onze eigen emoties. Ik heb niet alleen meer geleerd over hoe intelligent dieren zijn, maar ook hoezeer ze op ons lijken in hun gevoelens en behoeften.
Dieren communiceren op hun eigen unieke manieren, tonen onvoorwaardelijke liefde, en leven vaak met een wijsheid die ons als mensen kan inspireren. Ze zijn onze partners, onze spiegels, en onze leraren. Door mijn werk heb ik niet alleen geleerd hoe ik dieren kan helpen, maar heb ik ook geleerd van de dieren zelf. Ze zijn echt buitengewone wezens die onze wereld zoveel rijker maken.
Communicatie is de kern van alles wat ik doe als dierenarts. Of het nu gaat om het begrijpen van de subtiele signalen die dieren geven, het geruststellen van een bezorgde eigenaar, of het samenwerken met collega’s om de beste zorg te bieden—goede communicatie is essentieel.
Goede communicatie is de basis van het vertrouwen en de samenwerking die nodig zijn om echt een verschil te maken in het leven van dieren.
In mijn 20 jaar als dierenarts heb ik een diepe waardering ontwikkeld voor de waarde van een holistische benadering in de zorg voor dieren. Maar wat betekent “holistisch” precies? Een holistische benadering kijkt naar het complete plaatje: het fysieke, emotionele en mentale welzijn van een dier. Elk dier is uniek. Het gaat erom dat we niet alleen symptomen behandelen, maar ook de onderliggende oorzaken aanpakken en naar het dier als geheel kijken.
Integratieve geneeskunde is een essentieel onderdeel van mijn benadering geworden. Integratieve geneeskunde combineert de beste aspecten van traditionele westerse geneeskunde met aanvullende therapieën zoals acupunctuur, kruiden, en voedingsaanpassingen. Deze combinatie biedt een meer gebalanceerde en uitgebreide zorg voor dieren.
Een eenvoudig voorbeeld hiervan is het behandelen van een hond met artrose. Traditionele geneeskunde zou ontstekingsremmers en pijnstillers voorschrijven, wat effectief kan zijn. Maar door integratieve geneeskunde toe te passen, kunnen we ook acupunctuur inzetten om pijn te verminderen, fysiotherapie om de spieren te versterken, samen met supplementen en voedingsaanpassingen die de gewrichten ondersteunen. Dit zorgt voor een holistisch herstelproces dat niet alleen de symptomen bestrijdt, maar ook de algehele gezondheid en levenskwaliteit van de hond verbetert.
Integratieve geneeskunde biedt dus een bredere toolkit om het welzijn van dieren te waarborgen, en dat is waarom het voor mij onmisbaar is geworden.
Als je met mij werkt hoor je het mij dagelijks zeggen; voeding beïnvloed alles!
Ik kan hier letterlijk maanden over praten maar voor dit blog zal ik het kort houden. Voeding is de absolute basis voor de gezondheid van elk dier. Wat een dier eet, beïnvloedt letterlijk alles—van gedrag en energieniveau tot het microbioom in de darmen en zelfs de manier waarop genen tot uiting komen.
Voeding is de brandstof voor het lichaam en speelt een cruciale rol in elk aspect van het welzijn van een dier. Een uitgebalanceerd dieet kan helpen om ziektes te voorkomen en genezen, het immuunsysteem te versterken, en het gedrag positief te beïnvloeden.
Toen ik net van de universiteit kwam, kende ik alleen de westerse geneeskunst. Mijn opleiding was gefocust op diagnose en behandeling volgens de methoden van de moderne geneeskunde, en dat gaf me een solide basis om dieren te helpen. Maar naarmate ik meer ervaring opdeed, ontdekte ik dat er ook andere visies en benaderingen bestaan die waardevol zijn.
Door mijn interesse in complementaire therapieën zoals acupunctuur, kruidenkunde, en voeding, is mijn wereld als dierenarts verbreed. Ik ben ziekte en gezondheid anders gaan zien—niet alleen als iets dat met medicijnen opgelost moet worden, maar als een balans die op meerdere niveaus ondersteund kan worden. Deze bredere kijk heeft me geleerd dat er vaak meerdere wegen zijn om een dier te helpen, en dat het combineren van verschillende benaderingen vaak de beste resultaten oplevert.
Dit prachtige vak heeft net als andere vakken hoogte- en dieptepunten. Het is een roeping vol voldoening, maar het brengt ook uitdagingen met zich mee. Zo zijn er de momenten waarop je midden in de nacht wordt gebeld voor een spoedgeval, of de pijn van het verliezen van een patiënt ondanks al je inspanningen.
Daarnaast komen ethische dilemma’s vaak voor. Soms moet je moeilijke beslissingen nemen die niet zwart-wit zijn, zoals wanneer een behandeling mogelijk is, maar de kwaliteit van leven van het dier in het geding komt. Deze situaties kunnen zwaar zijn, en het vraagt tijd en ervaring om te leren hoe je hier goed mee omgaat.
Deze uitdagingen hebben me geleerd om veerkrachtig te zijn, om met mededogen en wijsheid te handelen, en om elke dag weer mijn best te doen voor de dieren en hun eigenaren. Ondanks de moeilijke momenten, blijft het werken met dieren het mooiste beroep dat er is, en elke uitdaging brengt me dichter bij het vinden van de beste zorg voor elk dier.
Na 20 jaar als dierenarts heb ik iets ontwikkeld dat met geen enkele opleiding valt te leren: intuïtie. Deze intuïtie is het resultaat van jarenlange ervaring, talloze patiënten, en een diep begrip van dieren. Het is dat onderbuikgevoel dat me soms iets vertelt voordat ik het bewijs in handen heb.
Het vertrouwen op die intuïtie is een belangrijke les die ik door de jaren heen heb geleerd. Soms kunnen alle testresultaten normaal lijken, maar voel ik dat er toch iets mis is. Die momenten herinneren me eraan dat dierengeneeskunde niet alleen wetenschap is, maar ook kunst. Het vraagt om een balans tussen kennis en intuïtie.
Dit ‘onderbuikgevoel’ heeft me vaak geholpen om juiste beslissingen te nemen, zelfs als de situatie ingewikkeld of onduidelijk was.
In de afgelopen jaren heb ik geleerd hoe onmisbaar goede collega’s zijn in dit vak. Ze zijn er niet alleen om kennis en ervaring mee te delen, maar ook om je te steunen in moeilijke momenten en om samen door uitdagende situaties heen te komen.
Het is een groot voordeel om een team om je heen te hebben waarop je kunt rekenen—of het nu gaat om het bespreken van een complexe casus of om een luisterend oor na een emotioneel zware dag. Collega’s begrijpen als geen ander de unieke uitdagingen van ons werk, en het is die onderlinge steun die ons in staat stelt om ons beste werk te doen voor de dieren die op ons vertrouwen.
Samen vormen we een sterk netwerk, waarin we elkaars rug hebben, elkaar motiveren, en ervoor zorgen dat we als team het verschil kunnen maken. Goede collega’s maken het werk niet alleen aangenamer, maar ook beter. Dus lieve collega’s: dank jullie wel!
In de loop der jaren heb ik geleerd dat je niet elke strijd kunt winnen. Soms is het beter om je energie te richten op de zaken die echt verschil maken, in plaats van te vechten tegen dingen die je niet kunt veranderen.
In mijn jaren als dierenarts heb ik geleerd dat er verschillende soorten klanten zijn, en dat ze niet allemaal bij mij passen—en dat is helemaal oké. Elke klant heeft zijn eigen verwachtingen, waarden, en manier van omgaan met de zorg voor hun dier. Het is belangrijk om te erkennen dat niet iedereen zich thuis voelt bij mijn benadering, net zoals ik niet altijd de juiste dierenarts ben voor elke klant.
Wat ik heb geleerd, is dat het belangrijk is om te werken met klanten die mijn visie en aanpak delen. Dit zorgt voor een betere samenwerking en uiteindelijk voor betere zorg voor het dier. Het is geen probleem als we niet altijd een perfecte match zijn; er zijn genoeg andere dierenartsen die wellicht beter passen bij wat een klant zoekt.
Door trouw te blijven aan mijn eigen waarden en manier van werken, kan ik het beste geven aan die klanten en dieren die bij mij passen. Dat zorgt voor wederzijds vertrouwen, begrip, en het beste resultaat voor de gezondheid en het welzijn van de dieren onder mijn zorg.
Het werk van een dierenarts kan soms zwaar en emotioneel belastend zijn, daarom is het belangrijk om ook lol te maken en te genieten van de kleine momenten. Dit houdt de passie levend en zorgt voor een gezonde balans.
Het is essentieel om af en toe stil te staan bij de reden waarom je dit vak hebt gekozen. De lange werkdagen, de emotionele momenten en de uitdagingen kunnen soms overweldigend zijn. Het helpt om je herinneringen op te frissen aan de positieve impact die je hebt op het leven van dieren en hun eigenaren.
Een eenvoudige maar krachtige manier om dit te doen is door een map bij te houden met foto’s en kaartjes van dankbare eigenaren en lieve patiënten. Ze herinneren je eraan waarom je begonnen bent: om het leven van dieren te verbeteren en de vreugde en steun te geven aan hun eigenaren.
Deze map biedt niet alleen troost en motivatie op moeilijke dagen, maar versterkt ook je passie voor het vak. Het herinnert je eraan dat elke uitdaging en elk moeilijk moment wordt verzacht door de glimlachen en dankbaarheid van degenen die je hebt geholpen. Het is een voortdurende herinnering aan de betekenis en de waarde van je werk.
Als dierenarts ben je nooit “uitgeleerd”. Na 20 jaar in het vak ben ik nog steeds gefascineerd door de voortdurende ontdekkingen en nieuwe inzichten die het vak met zich meebrengt. Elke dag zijn er nieuwe ontwikkelingen, van vooruitgang in medische technologie tot innovatieve behandelingsmethoden en diepere inzichten in de gezondheid van dieren.
Net als je denkt dat je nu toch echt alles wel hebt gezien komt er weer een patiënt die het tegendeel bewijst.
Dit voortdurende leren houdt mijn werk niet alleen boeiend, maar ook dynamisch en inspirerend. Het herinnert me eraan dat er altijd ruimte is voor groei en verbetering. Het is een constante reis van ontdekken en bijblijven met de nieuwste kennis, wat me in staat stelt om de beste zorg te blijven bieden voor de dieren die ik behandel. Het avontuur van leren houdt nooit op, en dat is wat mijn passie voor dit vak levend houdt.
Als dierenarts werk je niet alleen met dieren, maar ook met mensen.
De interactie met eigenaren kan complex zijn; ze brengen hun zorgen, angsten, en verwachtingen mee naar elke afspraak. Het is mijn taak om hen te ondersteunen, te informeren, en samen met hen de beste zorg voor hun huisdier te bepalen. Door open communicatie en empathie kan ik niet alleen de gezondheid van het dier verbeteren, maar ook de geruststelling bieden die de eigenaar nodig heeft. Het omgaan met verschillende persoonlijkheden, emoties en verwachtingen is een belangrijk onderdeel van het werk en iets dat je in de loop der jaren moet leren.
Door de jaren heen heb ik een diep respect ontwikkeld voor de natuur en haar wonderen. Dieren en hun complexe systemen blijven me verbazen, en ik ben dankbaar voor de kans om dagelijks met hen te werken.
Het lichaam van een dier, met al zijn delicate systemen en evenwichten, laat zien hoe wonderlijk en perfect de natuur is ingericht.
Hoewel we veel kunnen leren en imiteren, besef ik steeds meer dat we de natuur nooit volledig kunnen nabootsen. De natuurlijke balans en veerkracht die in elk levend wezen aanwezig zijn, overtreffen onze menselijke pogingen om die na te doen. Dit besef heeft mijn waardering voor de natuur verdiept en me gemotiveerd om met nog meer zorg en respect om te gaan met zowel de dieren als hun omgeving.
In de afgelopen jaren van drukke werkdagen als dierenarts heb ik geleerd dat je uit een lege theepot niet kunt schenken. Het besef dat ik niet optimaal voor mijn patiënten kan zorgen als ik zelf niet goed voor mezelf zorg, is cruciaal geworden.
Het is gemakkelijk om jezelf te verliezen in de zorg voor anderen, maar het is belangrijk om ook aandacht te besteden aan je eigen welzijn. Dit betekent voldoende rust nemen, gezonde voeding kiezen, en tijd maken voor persoonlijke ontspanning. Alleen door goed voor mezelf te zorgen, kan ik effectief en met volle energie mijn werk doen. Het is een waardevolle les die me helpt om zowel mijn eigen gezondheid te bewaren als de beste zorg voor de dieren te blijven bieden.
In mijn jaren als dierenarts heb ik geleerd dat genezing tijd kost. Of het nu gaat om lichamelijke hersteltijd na een operatie of het langzaam verbeteren van chronische aandoeningen, geduld is essentieel. Genezing is een proces dat niet altijd snel of rechtlijnig verloopt.
Eigenaren willen vaak een simpele oplossing die tot snelle resultaten leidt. Helaas is dat niet altijd mogelijk.
Elke stap vooruit, hoe klein ook, is belangrijk en draagt bij aan het grotere geheel van herstel. Het is cruciaal om eigenaren te begeleiden en te ondersteunen in deze tijd, en om realistische verwachtingen te scheppen. Deze ervaring heeft me geleerd dat geduld en doorzettingsvermogen, zowel van de dieren als van hun eigenaren, onmisbaar zijn voor een succesvol herstel.
In mijn 20 jaar als dierenarts heb ik helaas geleerd dat niet alle dieren gered kunnen worden. Hoe graag ik dat ook zou willen. Ondanks de beste zorg en inspanningen die we bieden, speelt de natuur een grote rol in het herstelproces. Het lichaam heeft zijn eigen manier van omgaan met ziekte en letsel, en soms is het simpelweg niet voldoende om het leven te redden.
Het leren accepteren dat sommige situaties buiten onze controle liggen, is een moeilijke les, maar ook een belangrijke. Het herinnert me eraan dat, zelfs met alle kennis en toewijding, er grenzen zijn aan wat we kunnen doen. Deze realiteit helpt me om met compassie en begrip om te gaan met het verdriet van eigenaren en om te blijven streven naar het beste voor elk dier, wetende dat sommige dingen gewoonweg niet te veranderen zijn.
Last but not least, ben ik ongelooflijk dankbaar voor de afgelopen 20 jaar. Dankbaar voor de dieren die ik heb mogen helpen, voor de eigenaren die me hun vertrouwen hebben geschonken en voor de lessen die ik onderweg heb geleerd.
Dankbaarheid komt in vele vormen: een glimlach, een handdruk, of gewoon het zien van een dier dat weer gelukkig en gezond is. Deze momenten van erkenning en waardering maken alle inspanningen de moeite waard en versterken mijn passie voor het vak. Ze herinneren me eraan om elke dag met een open hart en dankbare geest te benaderen, zowel voor de vooruitgang die we boeken als voor de lessen die we onderweg leren.
Het vieren van 20 jaar als dierenarts is meer dan alleen een mijlpaal; het is een moment van reflectie en dankbaarheid. Elk dier en elke eigenaar die ik heb ontmoet, heeft me iets waardevols geleerd. En hoewel ik al zoveel heb geleerd, kijk ik uit naar de komende jaren vol nieuwe uitdagingen, ontdekkingen en vooral—de kans om nog meer dieren te helpen.
Bedankt voor jullie vertrouwen, liefde en steun. Op naar de volgende 20 jaar!
Welke lessen heb jij afgelopen jaren van en met jouw dieren geleerd? Ik hoor ze graag!
