Menu
Power intoxicates men. When a man is intoxicated by alcohol, he can recover, but when intoxicated by power, he seldom recovers. – James F. Byrnes
Deze keer een artikel over wat onze huisdieren beter niet kunnen eten: veelvoorkomende vergiftigingen bij honden en katten. Helaas kunnen nieuwsgierige neusjes soms in contact komen met dingen die schadelijk of zelfs dodelijk kunnen zijn.
In dit blog bespreek ik de 10 meest voorkomende vergiftigingen die ik in de kliniek tegen kom.
Voorkomen is hier zeker beter dan genezen. Houd deze stoffen altijd uit het bereik van jouw huisdier. Lees verder om te leren hoe je je huisdier kunt beschermen!
Ondanks dat bijna iedere huisdiereigenaar wel weet dat chocolade giftig is word ik regelmatig gebeld over met name honden, maar soms ook katten, die chocola hebben gegeten. Het is nog steeds een van de veelvoorkomende vergiftigingen bij honden en katten. Vooral rond Pasen en kerst is het vaak raak. Meestal is dan vergeten om dat schaaltje chocola van tafel te halen voordat ze van huis gingen, of stond er een onuitgepakte boodschappentas in de gang.
Chocolade bevat theobromine en cafeïne, stoffen die schadelijk zijn voor het zenuwstelsel en het hart van honden en katten.
Symptomen van chocoladevergiftiging zijn onder andere braken, diarree, snelle ademhaling, rusteloosheid, verhoogde hartslag en in ernstige gevallen zelfs stuiptrekkingen en overlijden.
De hoeveelheid chocolade die schadelijk is, hangt af van het type chocolade en het gewicht van je huisdier. Pure chocolade is het gevaarlijkst, omdat het veel theobromine bevat. Melkchocolade is minder gevaarlijk, maar kan nog steeds problemen veroorzaken, en witte chocola bevat meestal geen echt chocola en is daarom in de meeste gevallen niet gevaarlijk.
Een ruwe richtlijn is dat 20 mg theobromine per kilogram lichaamsgewicht al milde symptomen kan geven, maar de gevoeligheid verschilt per dier. Kleine honden en katten zijn gevoeliger dan grote dieren.
Als je vermoedt dat je huisdier chocolade heeft gegeten:
1. Bel direct je dierenarts: Wacht niet af, vooral bij grotere hoeveelheden of pure chocolade. De dierenarts zal met jou meerekenen en denken of de hoeveelheid gegeten chocolade schadelijk is of niet.
2. Als de hoeveelheid mogelijk schadelijk is dan heeft de dierenarts een injectie om jouw hond of kat te laten braken. Dit werkte meestal (niet altijd) goed. Het is wel belangrijk om dit braken op te wekken binnen 1-1,5 uur na het eten van de chocola. Daarna is er al zoveel opgenomen in het lichaam dat laten braken geen zin meer heeft.
Laat een dier nooit zelf braken met zout of waterstofperoxide of andere methoden die soms op internet worden gedeeld. Deze methoden kunnen gevaarlijk zijn en de situatie verergeren.
Druiven en rozijnen kunnen ernstige vergiftiging veroorzaken bij honden, en mogelijk ook bij katten, hoewel dit zeldzamer is. De exacte stof die de giftige reactie veroorzaakt, is nog onbekend, maar zelfs kleine hoeveelheden kunnen leiden tot acuut nierfalen. Dit is een van de minder bekende vergiftingen bij honden en katten.
De eerste symptomen treden meestal binnen enkele uren na inname op en omvatten:
– Braken en diarree
– Lethargie
– Verminderde eetlust
– Buikpijn
In ernstige gevallen kan de vergiftiging leiden tot nierfalen, wat zich uit in symptomen zoals verminderde urineproductie, uitdroging en zelfs coma.
Er is geen veilige hoeveelheid. Zelfs één druif of rozijn kan al schadelijk zijn, vooral bij gevoelige dieren. Het risico en de gevoeligheid variëren per individu, en daarom is elke inname een noodgeval.
Als je vermoedt dat je hond of kat druiven of rozijnen heeft gegeten:
Xylitol, een kunstmatige zoetstof die vaak wordt gebruikt in suikervrije kauwgom, snoep, tandpasta en gebakken producten, is uiterst giftig voor honden. Zelfs kleine hoeveelheden kunnen ernstige schade aanrichten. Bij katten is xylitolvergiftiging minder vaak gemeld, maar het risico bestaat ook.
Wanneer een hond xylitol binnenkrijgt, leidt dit tot een plotselinge afgifte van insuline, wat resulteert in een gevaarlijk lage bloedsuikerspiegel (hypoglykemie). In sommige gevallen kan het ook leiden tot acute leverfalen. Helaas kan een xylitol vergiftiging dodelijk zijn.
De eerste symptomen kunnen binnen 30 minuten tot enkele uren optreden en omvatten:
– Braken
– Zwakte en lusteloosheid
– Coördinatieverlies
– Trillen en toevallen
– In ernstige gevallen: leverfalen, geelzucht en bloedingen
De hoeveelheid die nodig is om vergiftiging te veroorzaken, is heel klein. Al een halve kauwgom met xylitol kan gevaarlijk zijn voor een kleine hond.
Wat te doen bij Xylitolvergiftiging?
De dierenarts zal daarom meestal bloedonderzoeken doen en jouw hond opnemen voor verdere ondersteuning en behandeling.
Honden kunnen per ongeluk drugs binnenkrijgen, wat kan leiden tot ernstige vergiftiging. Vaak gebeurt dit doordat ze drugs vinden in afval, pillen van de vloer eten, of zelfs door het eten van menselijke ontlasting die sporen van drugs bevat. Omdat honden vaak nieuwsgierig zijn en van nature dingen met hun mond verkennen, lopen ze snel risico. Bij katten komt het ook voor maar minder vaak.
De volgende drugs komen het vaakst voor bij vergiftigingsgevallen bij honden:
– Cannabis (wiet/marihuana): Dit kan worden ingenomen door het eten van afval, zoals sigarettenpeuken of edibles (met cannabis doordrenkte etenswaren). Cannabis is giftig voor honden en kan ernstige neurologische symptomen veroorzaken.
– Cocaïne: Zeer gevaarlijk, zelfs in kleine hoeveelheden, en kan leiden tot hyperactiviteit, verhoogde hartslag, stuiptrekkingen en soms de dood.
– Amfetaminen (zoals ADHD-medicatie): Deze stoffen kunnen ernstige stimulatie van het zenuwstelsel veroorzaken, resulterend in trillingen, stuiptrekkingen, en verhoogde lichaamstemperatuur.
– Opiaten (zoals heroïne of morfine): Deze kunnen lethargie, ademhalingsmoeilijkheden en coma veroorzaken.
De symptomen variëren afhankelijk van het type drugs, maar enkele veelvoorkomende symptomen zijn:
– Desoriëntatie en verlies van coördinatie
– Trillen of stuiptrekkingen
– Lusteloosheid of juist hyperactiviteit
– Braken
– Verlies van controle over de spieren
– Verlies van eetlust
Wat te Doen bij Drugsvergiftiging?
1. Neem onmiddellijk contact op met je dierenarts als je vermoedt dat je hond drugs heeft ingenomen. Dit is altijd een noodgeval.
2. Probeer uit te vinden welke drugs je hond heeft binnengekregen en geef dit door aan de dierenarts.
3. Afhankelijk van het soort drugs dat jouw hond (of kat) binnen heeft gekregen zal de dierenarts een behandeling instellen.
Veel menselijke medicijnen, waaronder pijnstillers zoals ibuprofen en paracetamol, zijn erg schadelijk voor huisdieren. Ze kunnen schade aan de nieren, lever en maag veroorzaken. Menselijke medicijnen zijn een van de meest voorkomende oorzaken van vergiftiging bij huisdieren.
De symptomen en de gevolgen zijn uiteraard afhankelijk van welk medicijn is opgegeten.
Heeft jouw hond of kat medicatie binnengekregen? Neem direct contact op met de dierenarts om te overleggen.
Ratten- en muizengif (rodenticiden) zijn dodelijk voor knaagdieren, maar vormen ook een groot risico voor honden en katten. Zelfs kleine hoeveelheden kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, variërend van interne bloedingen tot nierfalen. Het probleem met deze gifstoffen is dat de effecten vaak pas na een paar dagen zichtbaar worden, waardoor het soms te laat is om effectief in te grijpen.
De meeste rodenticiden werken door de bloedstolling te verstoren, wat leidt tot interne bloedingen. Andere soorten gif kunnen de nieren of het zenuwstelsel aantasten. Er zijn drie belangrijke soorten rodenticiden:
1. Anticoagulantia: Verhinderen de bloedstolling, waardoor interne bloedingen ontstaan.
2. Cholecalciferol (vitamine D3 gif): Verhoogt calcium- en fosfaatniveaus in het bloed, wat nierfalen veroorzaakt.
3. Bromethalin: Tast het zenuwstelsel aan, wat leidt tot stuiptrekkingen, verlamming en overlijden.
De symptomen variëren afhankelijk van het type gif, maar kunnen het volgende omvatten:
– Lusteloosheid en zwakte
– Bloedingen: Uit de mond, neus, urine of ontlasting (bij anticoagulantia)
– Bleek tandvlees
– Braken en diarree
– Stuiptrekkingen of verlies van coördinatie (bij neurotoxische gifstoffen)
– Verhoogde dorst en plassen (bij cholecalciferol vergiftiging)
Wat te Doen bij Vergiftiging?
1. Neem direct contact op met je dierenarts als je vermoedt dat je hond of kat ratten- of muizengif heeft binnengekregen.
2. Probeer te achterhalen welk type gif je huisdier mogelijk heeft gegeten en deel deze informatie met je dierenarts. Verschillende gifstoffen vereisen namelijk verschillende behandelingen.
3. Breng je huisdier zo snel mogelijk naar de dierenarts, zelfs als er nog geen symptomen zijn. Vroege behandeling kan levens redden.
Gebruik bij voorkeur geen rodenticiden maar meer dier en milieu vriendelijke methoden. Als je ze toch gebruikt houd ze dan altijd buiten bereik van huisdieren.
Let op tijdens wandelingen: Honden kunnen gif buiten tegenkomen, vooral in stedelijke gebieden of rondom huizen waar ongedierte wordt bestreden.
Veel alledaagse schoonmaakmiddelen die we in huis gebruiken, bevatten chemicaliën die schadelijk of zelfs dodelijk kunnen zijn voor honden en katten. Schoonmaakmiddelen zoals bleekmiddel, desinfectiemiddelen, ontvetters, en toiletblokjes kunnen ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken als ze worden ingeademd, opgelikt of in contact komen met de huid van huisdieren. Dit gebeurd vaker dan je zou denken!
Honden en katten kunnen blootgesteld worden aan schoonmaakmiddelen door:
– Het oplikken van gemorste vloeistoffen of resten van oppervlakken die recent zijn schoongemaakt.
– Het drinken van water uit de wc-pot waarin schoonmaakmiddelen zijn gebruikt.
– Inademen van dampen of spuitnevel tijdens het schoonmaken.
Veelvoorkomende Giftige Stoffen:
1. Bleekmiddel (chloor): Dit kan ernstige irritatie van de mond, keel en maag veroorzaken.
2. Ammoniak: Bij inademing kan het ademhalingsproblemen veroorzaken, en bij inslikken kan het chemische brandwonden veroorzaken.
3. Fenolen (in desinfectiemiddelen): Deze chemicaliën kunnen de lever en nieren aantasten en zijn vooral giftig voor katten.
4. Ovenreinigers en ontvetters: Deze producten zijn extreem bijtend en kunnen ernstige brandwonden veroorzaken aan de mond en maag.
De symptomen van vergiftiging met schoonmaakmiddelen kunnen variëren afhankelijk van het type en de hoeveelheid blootstelling, maar kunnen zijn:
– Brakenen diarree
– Overmatig kwijlen
– Moeite met ademhalen
– Lusteloosheid en zwakte
– Chemische brandwonden in de mond of op de huid
– Schuimbekken door irritatie van de slijmvliezen
Wat Te Doen Bij Vergiftiging?
1. Neem direct contact op met je dierenarts als je vermoedt dat je huisdier in contact is gekomen met een schoonmaakmiddel.
2. Geef geen voedsel of water zonder overleg met een dierenarts, omdat dit de vergiftiging soms kan verergeren.
3. Spoel de mond en huid van je huisdier voorzichtig met lauw water als het schoonmaakmiddel op de vacht of in de mond is gekomen, maar vermijd forceren als het dier erg gestrest is. Als het om zeep of wasmiddel gaat kan het vaak helpen om jouw dier wat boter te laten eten, maar doe dit niet zonder overleg met een dierenarts.
Hoe Vergiftiging Te Voorkomen?
– Berg schoonmaakmiddelen veilig op, buiten bereik van huisdieren.
– Laat oppervlakken drogen voordat je huisdieren er weer toegang tot geeft.
– Gebruik diervriendelijke schoonmaakmiddelen zonder schadelijke chemicaliën waar mogelijk.
Antivries (meestal op basis van ethyleenglycol) is extreem giftig voor zowel honden als katten, en zelfs kleine hoeveelheden kunnen dodelijk zijn. Het grootste gevaar van antivries is dat het zoet smaakt, wat het aantrekkelijk maakt voor huisdieren. Een paar druppels gemorst antivries op de grond of gelekt uit een auto kan al voldoende zijn om ernstige vergiftiging te veroorzaken.
Ethyleenglycol, het actieve ingrediënt in veel antivriesproducten, wordt in het lichaam omgezet in giftige stoffen die de nieren ernstig kunnen beschadigen. Zonder snelle behandeling kan dit leiden tot acuut nierfalen en de dood.
Een zeer kleine hoeveelheid ethyleenglycol kan al dodelijk zijn. Voor honden kan al 5 ml per kilogram lichaamsgewichtdodelijk zijn, en voor katten is slechts 1,5 ml per kilogram voldoende om ernstige vergiftiging te veroorzaken.
De symptomen van antivriesvergiftiging ontwikkelen zich in verschillende stadia:
– Braken
– Onvast lopen (dronken gedrag)
– Verwardheid of lusteloosheid
– Overmatige dorst en urineren
De symptomen lijken tijdelijk te verbeteren, maar intern begint de schade aan de nieren.
– Ernstige nierbeschadiging
– Weinig tot geen urineren
– Lethargie
– Ademhalingsproblemen
– Coma en mogelijk overlijden
Wat te Doen Bij Antivriesvergiftiging?
1. Neem direct contact op met je dierenarts als je vermoedt dat je huisdier antivries heeft binnengekregen.
2. Tijd is cruciaal: Antivriesvergiftiging vereist spoedbehandeling, liefst binnen enkele uren na inname.
3. Breng je huisdier zo snel mogelijk naar de dierenarts: Behandeling kan bestaan uit het toedienen van een tegengif en/of intraveneuze vloeistoffen om de nieren te ondersteunen.
Hoe Voorkom Je Antivriesvergiftiging?
– Bewaar antivries altijd buiten bereik van huisdieren, goed afgesloten in een veilige ruimte.
– Controleer regelmatig op lekken onder voertuigen en maak gemorste antivries onmiddellijk schoon.
– Overweeg antivries op basis van propyleenglycol, wat minder giftig is, hoewel het nog steeds gevaarlijk kan zijn.
Lelies zijn prachtige bloemen, maar voor katten zijn ze uiterst giftig. Alle delen van de lelie – inclusief de bloemen, bladeren, stengels en zelfs het stuifmeel – kunnen ernstige vergiftiging veroorzaken. Zelfs een kleine hoeveelheid lelie inname, zoals het likken aan de vacht waarop stuifmeel is gevallen, kan dodelijke gevolgen hebben.
Bij katten kan elke inname van lelies leiden tot acuut nierfalen. Het exacte toxische bestanddeel is nog onbekend, maar de schade aan de nieren is vaak ernstig en snel progressief.
De symptomen van lelie vergiftiging kunnen binnen enkele uren tot enkele dagen na inname optreden en omvatten:
– Braken en verminderde eetlust
– Lusteloosheid en zwakte
– Overmatige dorst en urineren (vroege tekenen van nierproblemen)
– Verhoogde hartslag
– In een later stadium: verminderd urineren of helemaal niet meer plassen, wat duidt op nierfalen.
Wat te Doen Bij Lelie Vergiftiging?
1. Neem onmiddellijk contact op met je dierenarts als je vermoedt dat je kat in contact is geweest met lelies. Dit is een medische noodsituatie.
2. Tijdige behandeling is cruciaal: Hoe eerder de behandeling wordt gestart, hoe groter de kans op herstel. Een kat die binnen 18 uur na inname behandeld wordt, heeft de beste kans om ernstige nierbeschadiging te voorkomen.
3. De behandeling bestaat uit intraveneuze vloeistoftherapie om de nieren te ondersteunen en mogelijke opname van het toxine te verminderen. Ook wordt er regelmatig bloedonderzoek gedaan om de zouten te controleren en de nierwaarden te vervolgen. Over het algemeen worden katten die lelie hebben binnen gekregen minimaal drie dagen aan een infuus opgenomen.
Lelies en katten gaan absoluut niet samen. Zelfs een kleine hoeveelheid kan levensbedreigend zijn, dus het is belangrijk om lelies te vermijden in elk huis met katten.
Paddenstoelen kunnen een grote bedreiging vormen voor honden en katten, vooral als ze onbewaakt buiten ronddwalen. Veel paddenstoelen bevatten toxische stoffen die ernstige gezondheidsproblemen kunnen veroorzaken, variërend van maagklachten tot levensbedreigende organische schade. Het grootste probleem is dat veel giftige paddenstoelen moeilijk te herkennen zijn, en zelfs de onschuldiger uitziende soorten kunnen schadelijk zijn.
Paddestoelen die wij als mensen kunnen eten, kunnen honden en katten eten. Maar in de natuur komen andere wel zeer giftige paddestoelen voor.
De toxines in paddenstoelen kunnen verschillende organen aantasten, zoals de lever, nieren en het maag-darmstelsel. De symptomen kunnen variëren afhankelijk van het type paddenstoel, maar ze kunnen snel levensbedreigend worden.
Er is geen veilige hoeveelheid; zelfs een klein beetje van een giftige paddenstoel kan ernstige gevolgen hebben. De ernst van de vergiftiging hangt af van de soort paddenstoel en de hoeveelheid die is ingenomen.
De symptomen van paddenstoelenvergiftiging kunnen binnen enkele uren na inname optreden en omvatten:
– Braken en diarree
– Lethargie en zwakte
– Buikpijn en ongemak
– Verlies van coördinatie en evenwicht
– Vergrote pupillen of andere neurologische symptomen
– Gele huid of ogen (bij ernstige gevallen van leverbeschadiging)
– Toevallen
Wat te Doen Bij Paddenstoelenvergiftiging?
2. Breng je huisdier naar de dierenarts: Vroege behandeling kan de opname van toxines verminderen en de kans op ernstige schade verkleinen.
3. Verzamel een voorbeeld van de paddenstoel (indien mogelijk) om te helpen bij de identificatie en behandeling. Of maak duidelijke foto’s.
Door alert te zijn en snel te handelen, kun je ernstige gezondheidsproblemen bij je huisdier voorkomen. Zorg ervoor dat giftige stoffen altijd buiten bereik van je huisdieren zijn en wees bewust van de risico’s die alledaagse huishoudelijke voorwerpen en voedsel kunnen vormen.
Mocht je opmerkingen of vragen hebben? Stuur mij gerust een berichtje, ik help je graag!
