Menu
” The art and science of asking questions is the source of all knowledge.” – Thomas Berger
Voeding. Het blijft een onderwerp dat veel discussies doet oplaaien. En ergens is dat begrijpelijk. Voeding is namelijk een ingewikkeld onderwerp. Er is heel veel dat we weten over voeding, maar er is ook nog heel veel dat we niet weten. De kunst is om eerlijk en open de informatie die we hebben te delen en ook om kritisch naar die informatie te kijken.
Tijdens een gesprek over de voor en nadelen van brokken nam een dierenarts de stelling aan dat er geen schadelijke stoffen/toxinen in brokken aanwezig zijn. Toen ik aangaf het daar niet mee eens te zijn stelde zij mij de volgende vraag: Geef de naam van het toxine dat aanwezig is in brokken en de dosering waarvan is aangetoond dat het schadelijk is voor de gezondheid.
Aangezien ik mij kan voorstellen dat jij deze vraag ook wel eens hebt gehad of gesteld leek het mij nuttig om mijn antwoord met jouw te delen.
Bij het bespreken van de potentiële nadelen van een voeding (voor mensen of dieren) is het je richten op een enkel toxine (of een stof die nadelig is voor de gezondheid) een vereenvoudiging van een complex probleem en wetenschappelijk gezien ook geen juiste benadering.
Dit zijn een aantal redenen waarom dat zo is:
Veel stoffen zijn op zichzelf misschien niet significant schadelijk, maar kunnen problematisch worden als ze in de loop van de tijd worden gecombineerd of geaccumuleerd. Het concept ‘de dosis maakt het vergif’ is niet altijd zonder meer van toepassing in de voedingstoxicologie, omdat langdurige blootstelling aan lage doses van meerdere potentieel schadelijke stoffen tot gezondheidsproblemen kan leiden. Dit principe wordt ondersteund door onderzoek in zowel de menselijke als de diergeneeskunde dat onderzoekt hoe blootstelling aan een lage dosis in de loop van de tijd aan een combinatie van stoffen kan leiden tot chronische gezondheidsproblemen.
Individuele mensen en dieren variëren in hun gevoeligheid voor verschillende stoffen als gevolg van genetische verschillen, reeds bestaande gezondheidsproblemen, leeftijd en grootte. Wat voor de ene hond een onschuldige hoeveelheid is, kan voor de andere hond schadelijk zijn. Deze variabiliteit is een fundamenteel principe in de farmacologie en toxicologie, waarbij wordt erkend dat individuen verschillend reageren op stoffen op basis van een groot aantal factoren.
Door uitsluitend te focussen op gifstoffen wordt voorbijgegaan aan het bredere en wellicht vaker voorkomende probleem van een nutritionele disbalans en deficiënties in sommige voedingen.
Het volledige profiel van potentiële nadelige stoffen in een voedingsproduct is een uitdaging om te bepalen vanwege het enorme aantal chemicaliën dat wordt gebruikt in de landbouw en voedselverwerking, waarvan er vele niet grondig zijn getest voor gezondheidseffecten op de lange termijn. Dit punt onderstreept de beperking van het focussen op bekende toxines zonder rekening te houden met de bredere context van blootstelling aan chemische stoffen.
De aanwezigheid en niveaus van bepaalde stoffen in voedsel voor huisdieren worden gereguleerd door overheids- en internationale instanties, die grenzen stellen op basis van de huidige wetenschappelijke kennis. Deze normen worden echter voortdurend bijgewerkt naarmate er nieuw onderzoek naar voren komt, en het is mogelijk dat ze niet altijd de nieuwste wetenschappelijke inzichten weerspiegelen of rekening houden met langdurige blootstellingsrisico’s op een laag niveau.
Het is belangrijk om naar alle aspecten te blijven kijken en ons niet te richten op een enkel onderdeeltje van het geheel.
Heb jij hier een andere mening over? Of heb jij vragen? Stel ze gerust hieronder of stuur mij een berichtje. Ik help je graag!
